Fjármálaplanning í gegnum forsetavalda breytingar

Fjármálaplanning í gegnum breytt forsetavald: Ferðin mín - Fjármálasamúlan.

Með Donald Trump á leið til að verða 47. forseti Bandaríkjanna er eðlilegt að velta fyrir sér hvaða áhrif þetta nýja stjórnkerfi gæti haft á fjármál okkar. Fyrir flesta einstaklinga undir 30 ára aldri getur breyting á stjórnendur ekki haft veruleg áhrif á fjármálaplanning. Á tveimur áratugum er oft ekki verið að græða nóg eða við ráðum ekki yfir nægum auð til að skatta forseta höfðu mikil áhrif.

Engu að síður, utan skatta, geta forriti eins og að lána fyrir námslánum, aðstoð við niðurgreiðslu, afsláttur af skatti á tip, örvunarpakkar og aukið barnaskattslaun haft veruleg áhrif á marga unga Bandaríkjamenn, og því oft mótað fjármálavenjur og ákvarðanir.

Þegar maður eldist – og að vonum jafnvel verður ríkur – mætir maður spurningunni um hvort haldið sé áfram að vinna hart eða hvort tími sé kominn til að draga aðeins úr ferðalagi. Sérhver einstaklingur hefur sínar sérstakar hvatir þegar kemur að því að byggja auð.

Á endanum berum við hvern og einn ábyrgð á eigin fjármálum. En að skoða fortíðina sé ég hvernig ýmsir forsetar hafa smátt og víst haft áhrif á mína leið á óvæntan hátt.

Fjármálaplanning undir forseta Obama (20. janúar 2009 - 20. janúar 2017)

Barack Obama var forseti frá 20. janúar 2009 til 20. janúar 2017, og í þessum tíma var ég á aldrinum 31 til 39 ára. Seint á árinu 2009 var efnahaginn að fara á hvolf og ég hafði tapað 35% - 40% af nettóeign minni á sex mánuðum vegna almenns fjármálakreppu. Margar vinkonur og samstarfsmenn mínir misstu vinnuna sína. Ég var hræddur við að missa allt eftir 10 ár af vinnu í meira en 60 klukkustundir í viku.

Þökk sé betri aðstæðum, fór efnahagið að skána í júlí 2009, og með hverjum mánuði sem liðu varð ég rólegri og öðlaðist meira sjálfstraust, unnið hörðum höndum að endurbyggja nettóeignina mína. Ég hélt áfram að spara helminginn af laununum mínum eftir skatta og 90% af árslokabónusnum mínum til að einhvern tíma brjóta mig laus.

Mér var stefnt að 3 milljónum dollara í nettóeign og að skapa yfir $80,000 í pasífnum tekjum árlega til að komast endanlega úr fjármálageiranum.

Hærri skattar drógu úr hvata mínum til að halda áfram að vinna

Allt var að ganga vel þar til Obama stjórninni ákvað að hækka hæsta jaðarskattsprósentuna frá 35% í 39.6% og bæta við 2.3% neta fjárfestingarskatti fyrir einstaklinga með breytanlega aðlagaðan heildartekjustofn (MAGI) yfir $200,000 og pör yfir $250,000. Markmiðið var að auka skatta til að greiða fyrir Affordable Care Act.

Ég er algjörlega fyrir öllum að eiga aðgang að hagkvæmari heilbrigðiskerfi; sjúkdómar og slys skiptir ekki máli. Hins vegar hafði ég efi um getu ríkisstjórnarinnar til þess að lækka heilsuvið kostnað fyrir Bandaríkjamenn.

Þegar ég sá um 60 klukkustunda vinnutímar og fjölskyldu prominentðist, varð þessi hærri skattur snertipunkturinn. Í stað þess að kvarta yfir þeim, samdi ég um skaða í byrjun 2012 til að vinna frelsi mitt til að fresta skuldinni. Ég ákvað að ég vildi frekar lifa í frelsi en eyða 24 af hverjum 60 klukkustundum á viku sem það tekur að vinna fyrir ríkisstjórnina áður en ég hefði rétt til að halda peningum mínum.

Heilsufar mitt versnaði, ég var plagaður af krónískum bakverkur, sciatica, tennurabrak og mikilli streitu. Þarfnað ég að finna aðeins eina eða tvær hvata til að hjálpa mér að hætta að elta peninga. Ég fann bæði með hærri skattunum og þeirri hugmynd að semja um skaða.